Ik ben aan de gierige kant geweest. Voila, het is er uit!
Dit toegeven is niet eenvoudig, want ik wil mezelf toch niet profileren als een gierige krent.
Natuurlijk moest ik het zuinig aan doen, ik had immers geen groot inkomen, maar wanneer overdrijf je daarin en slaat 'zuinig zijn' om in 'gierig zijn'?
Ik vind het ook mijn taak om jou te waarschuwen, zodat je het kan herkennen als je op het randje balanceert en vooral dat je weet wat je eraan kan doen!
Wie staat er op de eerste plaats?
Als we moeten kiezen tussen iets voor de kinderen of voor onszelf kopen, dan kiezen we heel vaak voor de kinderen. Hoe minder er te besteden valt, hoe gemakkelijker we de keuze maken om het geld uit te geven aan iets voor hen ipv iets voor onszelf. Je zegt tegen jezelf 'ik kan wel nog even wachten' of gaat voor de goedkopere optie.
Het kind gaat voor, zelf kom je op de tweede plaats.
Dat siert ons, hé, altijd het beste willen voor de kinderen, voor anderen, daar niet van.
Maar wanneer vind je dan dat je zelf iets nodig hebt?
Wanneer ben jij prioriteit of vind jij jezelf het waard om voorrang te krijgen en geld aan uit te geven?
Want zelfzorg is zowaar nog belangrijker!
Als jij niet goed in je vel zit, als jij denkt dat je het niet waard bent, dan voelen je kinderen, je partner, je ouders enzoverder dat ook.
Ooit raakt je energie op en gaat het licht uit.
Te weinig geld
Soms is er inderdaad niet genoeg geld om alles te doen of te kopen wat we willen.
En dan moeten we keuzes maken en gaan besparen.
Kies dan bewust en hou je doel in gedachten, zodat je achter je keuzes kan blijven staan en besparingen haalbaar voor je blijven.
Laat je geld werken voor je!
Als je echter alleen nog maar kan denken aan het geld dat je niet mag/kan/wil uitgeven, geen plezier meer hebt of niet meer kan genieten van vandaag, dan ben je te ver aan het gaan.
Als je elke uitgave overbodig vindt en daarbij veiligheid of gezondheid ondergeschikt maakt aan het 'besparen', dan ben je gierig.
Dan mis je het feestje dat we toch elke dag moeten vieren, hoe klein ook, want we leven maar één keer.
We leven zelfs alleen vandaag, maak vandaag dus ook leuk!
Waar betaal je voor?
Wat antwoord je als je amper rondkomt en je vrienden vragen je mee uit?
Een etentje? Te duur.
Iets gaan drinken? Kan dat niet thuis?
Bioscoop? Misschien een film op tv?
Als je alleen maar naar de prijs kijkt, dan is ontspanning of zelfzorg duur.
Maar als je kijkt naar de ervaring, dan is het onbetaalbaar!
Een etentje met vrienden waarbij je eens goed kan lachen, over jouw leven vertellen, over je kinderen, plannen maken voor een volgend uitje... Dat is toch veel meer waard dan enkel de maaltijd!
Een avond met vriendinnen in een gezellig cafeetje en praten over de mannen, nu zij aan het babysitten zijn en er dus ook geen kinderen aan ons mouw trekken. Super toch!
Op een zonnige dag een wandeling maken en daarna genieten van een ijsje! Heerlijk!
Sta je op het punt om een uitje af te slaan?
Denk er dan aan welk gevoel het je gaat geven, hoeveel energie je er van krijgt, hoe ontspannen je zal zijn of hoe vrolijk je er van wordt.
Bovendien moet je niet altijd veel geld uitgeven om iets leuks te doen. Corona heeft ons geleerd dat we zelf een hapje en een drankje kunnen meenemen en dat na de wandeling op een bankje nuttigen. Het gezelschap van vrienden of jezelf is waarschijnlijk veel belangrijker!
Investeren in jezelf
Maar heel eerlijk dus, ik heb wel periodes gekend dat ik uitgaven schrapte die ik beter niet schrapte.
Ontspanning en zelfzorg, waren ook bij mij de eerste kostenposten waarvoor de geldkraan werd dicht gedraaid.
Niet goed voor mijn welzijn dus.
Op een bepaald moment kon ik echter niet anders dan toegeven dat het niet goed met me ging en dat psychologische hulp nodig was.
Elke maand ging er meer dan €100 van dat kleine maandbudget naar een psycholoog.
Geld waar je op het eerste zicht niks voor terugkrijgt.
Maar dat zo nodig was voor mijn mentaal welzijn.
Dit is mijn persoonlijk verhaal waarin ik vertel hoe ik de klik gemaakt heb dat ik in mezelf mocht (moest) investeren en dat ik het waard ben.
Ik wil hier niet mee zeggen dat iedereen die krap bij kas zit, nood heeft aan psychologische hulp.
Jezelf zakgeld geven
Maar dus, hoe beter ik me voelde, hoe meer ik besefte dat ik ook wel iets verdiende en ik probeerde om toch ook voor mezelf eens iets leuks te kopen of mezelf op iets leuks te trakteren.
Ik gaf mezelf terug zakgeld, net als vroeger.
Geld om vrij te besteden waarbij je geen enkele uitgave moet verantwoorden.
Of ik het nu uitgeef aan een etentje of kleren, aan cadeautjes of naar de film, aan niemand moet ik vragen of dat oké is.
Dat zakgeld, kan je gewoon meenemen in je budget. En ja, soms is er al eens wat minder geld beschikbaar als in een andere maand. Maar dat is helemaal ok, zo lang je jezelf maar niet maand na maand vergeet te trakteren.
Is er deze maand maar €5 zakgeld voor jou, dan denk je wellicht twee keer na voor je het uitgeeft, maar geniet je er des te meer van als je dan op dat terrasje zit met een latte macchiato.
Is vrij te besteden geld voor jou vanzelfsprekend? Super en helemaal ok!
Is het dat nog niet? Ik kan je vertellen dat het zalig is en raad het iedereen aan.
Hoe klein het bedrag ook is, het is belangrijk dat je over dat bedrag de volledige vrijheid hebt.
Dit zal je zo veel goed doen, omdat het je zegt dat je het waard bent, dat je de moeite bent, dat je ook eens aan jezelf mag denken, dat je ook eens iets leuks mag kiezen voor jezelf zonder dat het echt 'verantwoord' moet zijn.
Wat ik mezelf gunde?
- 10-beurten kaart voor de sauna, helemaal relaxed na een avondje zweten en relaxen.
- een reis naar Portugal met Tomeeto, een topreis met een top-organisatie! Daar heb ik een groot stuk van mezelf teruggevonden.
- een noise cancelling hoofdtelefoon, die zorgt er voor dat ik niet zo snel overprikkeld ben en me gemakkelijker kan afsluiten van de wereld. Als hsp-er is dat vaak moeilijk.
Ik weet zeker dat niet alleen ik er profijt van (gehad) heb dat mijn mentaal welzijn verbeterde!
Portugal - 2018
Dit artikel delen?
Reactie plaatsen
Reacties